Οι θεραπευτικές επιλογές για τη σκλήρυνση κατά πλάκας (ΣΚΠ) περιλαμβάνουν ενέσεις, εγχύσεις και φάρμακα από το στόμα. Αν και αυτά τα φάρμακα δεν μπορούν να θεραπεύσουν τη σκλήρυνση κατά πλάκας, μπορούν να βοηθήσουν στη διαχείριση των συμπτωμάτων, στην πρόληψη των εξάρσεων της νόσου και στη βελτίωση της ποιότητας ζωής ενός ατόμου.
Η ΣΚΠ είναι μια ασθένεια του κεντρικού νευρικού συστήματος (ΚΝΣ) , που περιλαμβάνει τον εγκέφαλο και το νωτιαίο μυελό. Στην ΠΣ, το ανοσοποιητικό σύστημα επιτίθεται κατά λάθος στο περίβλημα της μυελίνης, το οποίο είναι το λιπαρό υλικό που περιβάλλει και προστατεύει τα νεύρα. Αυτή η διαδικασία εμποδίζει την επικοινωνία μεταξύ του εγκεφάλου και του υπόλοιπου σώματος, προκαλώντας διάφορα συμπτώματα όπως προβλήματα κίνησης και συντονισμού.
Αυτό το άρθρο παρέχει μια επισκόπηση της ΣΚΠ, συζητά τις διαφορές μεταξύ ενέσεων και εγχύσεων και παραθέτει τα διαθέσιμα φάρμακα για ένεση, έγχυση και από του στόματος χορήγηση.
Κατά τη θεραπεία της ΣΚΠ, οι γιατροί μπορεί να συστήσουν ενέσεις ή εγχύσεις θεραπειών τροποποίησης της νόσου (DMTs). Σύμφωνα με την National Multiple Sclerosis Society (NMSS) , αυτά τα φάρμακα μπορούν να βοηθήσουν:
- ελέγχουν και περιορίζουν τη νέα φλεγμονή στο ΚΝΣ
- επιβράδυνση της εξέλιξης της αναπηρίας
- μείωση της συχνότητας και της σοβαρότητας των υποτροπών
Η μεγαλύτερη διαφορά μεταξύ ενέσεων και εγχύσεων είναι ο χρόνος που απαιτείται για τη χορήγηση της θεραπείας. Μια ένεση χορηγεί το φάρμακο αμέσως, ενώ μια έγχυση παραδίδει το φάρμακο
Για τη θεραπεία της ΣΚΠ, οι ενέσεις είναι συνήθως πιο συχνές και περίπου εβδομαδιαίες, ενώ οι εγχύσεις μπορεί να είναι μηνιαίες ή λιγότερο.
Ενέσεις
Η ένεση περιλαμβάνει τη χορήγηση φαρμάκων με χρήση βελόνας και σύριγγας. Η θεραπεία είναι κατάλληλη για υποτροπιάζουσα και μακροχρόνια ΣΚΠ.
Ένα άτομο με ΣΚΠ μπορεί να κάνει μόνος του την ένεση DMT. Ένας επαγγελματίας υγείας θα δώσει οδηγίες σε ένα άτομο να κάνει την ένεση στο σπίτι. Οι ενέσεις θα είναι συνήθως υποδόριες, πράγμα που σημαίνει ότι ένα άτομο τις εγχέει στον λιπώδη ιστό κάτω από το δέρμα.
Εγχύματα
Ένα άτομο δεν μπορεί να χορηγήσει εγχύσεις στο σπίτι και πρέπει να τις λάβει από έναν εκπαιδευμένο επαγγελματία σε κλινικό περιβάλλον.
Για να πραγματοποιηθεί μια έγχυση, ένας επαγγελματίας υγείας χορηγεί το φάρμακο μέσω ενός καθετήρα ή IV γραμμής, απευθείας σε μια φλέβα. Ο ιατρός θα χρησιμοποιήσει μια βελόνα για να οδηγήσει τον καθετήρα στη φλέβα και στη συνέχεια θα αφαιρέσει τη βελόνα, αφήνοντας τον καθετήρα πίσω.
Τα ενέσιμα φάρμακα για τη σκλήρυνση κατά πλάκας περιλαμβάνουν :
- ιντερφερόνη βήτα-1α (Avonex)
- ιντερφερόνη βήτα-1b (betaseron)
- ιντερφερόνη βήτα-1b (Extavia)
- οξική glatiramer (Copaxone)
- οφατουμουμάμπη (Kesimpta)
- πεγκιντερφερόνη βήτα-1α (Plegridy)
- ιντερφερόνη βήτα-1α (Rebif)
Τα φάρμακα έγχυσης για τη σκλήρυνση κατά πλάκας περιλαμβάνουν :
- αλεμτουζουμάμπη (Λεμτράδα)
- μιτοξαντρόνη (Novantrone)
- ocrelizumab (Ocrevus)
- natalizumab (Tysabri)
Κατά την κατάρτιση ενός σχεδίου θεραπείας για τη σκλήρυνση κατά πλάκας, ένα άτομο και ο γιατρός του θα εξετάσουν τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα των διαφορετικών επιλογών θεραπείας. Ορισμένες πτυχές που πρέπει να ληφθούν υπόψη περιλαμβάνουν:
- αποτελεσματικότητα
- ασφάλεια και ανεκτικότητα
- σχέση κόστους-αποτελεσματικότητας
- ευκολία
Σε ορισμένες περιπτώσεις, τα από του στόματος φάρμακα μπορεί να είναι πιο κατάλληλα από τις ενέσεις ή τις εγχύσεις.
ΕΝΑ
Τα από του στόματος φάρμακα για τη σκλήρυνση κατά πλάκας περιλαμβάνουν :
- τεριφλουνομίδη (Aubagio)
- fingolimod (Gilenya)
- φουμαρικός μονομεθυλεστέρας (Bafiertam)
- siponimod (Mayzent)
- κλαντριμπίνη (Mavenclad)
- ozanimod (Zeposia)
- ponesimod (Ponvory)
- φουμαρικός διμεθυλεστέρας (Tecfidera)
- φουμαρική διροξιμέλη (Vumerity)
Η σκλήρυνση κατά πλάκας είναι μια από τις πιο κοινές παθήσεις του ΚΝΣ, επηρεάζοντας περισσότερους από 2,8 εκατομμύρια ανθρώπους παγκοσμίως.
Η σκλήρυνση κατά πλάκας είναι μια προοδευτική απομυελινωτική νόσος, που σημαίνει ότι περιλαμβάνει βλάβη στο περίβλημα λιπώδους μυελίνης που περιβάλλει τις νευρικές ίνες στον εγκέφαλο και το νωτιαίο μυελό.
Ένα υγιές περίβλημα μυελίνης προστατεύει και μονώνει τα νεύρα, επιτρέποντάς τους να μεταδίδουν αποτελεσματικά τις παρορμήσεις. Αυτό δίνει τη δυνατότητα σε ένα άτομο να εκτελεί κινήσεις γρήγορα, ομαλά και με συντονισμένο τρόπο.
Στη σκλήρυνση κατά πλάκας, σημεία απομυελίνωσης στον εγκέφαλο ή στο νωτιαίο μυελό μπορεί να αναπτύξουν βλάβες ή πλάκες. Αυτές οι ανωμαλίες διαταράσσουν τα νευρικά ερεθίσματα προς και από τον εγκέφαλο, με αποτέλεσμα συμπτώματα ΣΚΠ.
Τα συμπτώματα της ΣΚΠ μπορεί να διαφέρουν μεταξύ των ατόμων και εξαρτώνται από τις περιοχές του ΚΝΣ που επηρεάζονται. Τα συμπτώματα μπορεί να περιλαμβάνουν :
- θέματα κίνησης και συντονισμού
- συναισθηματικές και γνωστικές αλλαγές
- κούραση
- οπτικά θέματα
- σεξουαλική δυσλειτουργία και προβλήματα ουροδόχου κύστης και εντέρου
- μούδιασμα, μυρμήγκιασμα ή πόνο
Η ΣΚΠ είναι μια προοδευτική νόσος που περιλαμβάνει την απομυελίνωση των νευρικών ινών εντός του ΚΝΣ. Η ασθένεια μπορεί να οδηγήσει σε μια σειρά συμπτωμάτων, συμπεριλαμβανομένης της αναπηρίας και της κόπωσης.
Οι θεραπείες για τη σκλήρυνση κατά πλάκας μπορούν να βοηθήσουν στην επιβράδυνση της εξέλιξης της αναπηρίας και στη μείωση της συχνότητας και της σοβαρότητας των εξάρσεων της νόσου. Οι θεραπείες είναι διαθέσιμες με τη μορφή ενέσεων, εγχύσεων και φαρμάκων από το στόμα.
Ένα άτομο που λαμβάνει ενέσεις ως μέρος του σχεδίου θεραπείας του μπορεί να χορηγήσει μόνο του αυτά τα φάρμακα. Ωστόσο, ένα άτομο που λαμβάνει εγχύσεις πρέπει να υποβληθεί στη διαδικασία σε περιβάλλον υγειονομικής περίθαλψης. Οι θεραπείες τροποποίησης της στοματικής νόσου μπορεί να είναι μια πιο βολική επιλογή, αλλά απαιτείται περαιτέρω έρευνα για την αξιολόγηση των μακροπρόθεσμων επιπτώσεων αυτής της μεθόδου χορήγησης.
Κάθε είδος θεραπείας έχει πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα. Ένα άτομο μπορεί να συζητήσει τις διάφορες επιλογές με έναν γιατρό.
Πηγή: https://www.medicalnewstoday.com/articles/ms-injections#summary
